New Life for the Dead
Studieproject | Cum laude
Studie
Mijn project geeft antwoord op de vraag hoe we in onze samenleving op een eigentijdse manier kunnen omgaan met de dood. Tegenwoordig bannen we de dood het liefst uit onze gedachten, uit ons dagelijks leven en uit onze stad. In Nieuw Leven voor de Dood komen het leven en de dood weer samen.
Carla Wortman: “Ik heb Michael mogen ontmoeten tijdens zijn periode van afstuderen. Een gepassioneerde en gedreven persoonlijkheid met een ongeremde interesse naar het kunnen faciliteren van een ‘goed afscheid’.
Zijn energie weet hij formidabel in te zetten en te vertalen naar een creativiteit in zijn ontwerpen, die mij hebben geraakt. In zijn ideeën en ontwerpen herken ik de ruimte voor tradities rondom de dood, welke in een nieuwe jas zijn gegoten.
Michael heeft zijn ontdekkingsreis naar kennis aangaande rituelen rondom de dood weten te vertalen in een eigentijds ontwerp dat onderscheidend is voor de uitvaartbranche. Anders, weg van gebaande paden maar met maximale ruimte voor ont-moeten, samen beleven en herinneren.”
Carla Wortman, Hoofd vastgoed Yarden, sept 2016
“Tijdens een rondleiding op een begraafplaats kwam ik op een werkterrein deze berg tegen, de resten van de ruiming van graven. Wat mooi dat het een berg is dacht ik, en vroeg me later af waarom?
Al schetsend kwam ik erachter dat er een vorm van helderheid ontstaat wanneer ruimtes bestaan uit volumes en leegten.
Een volume is een ding, aanschouwbaar met licht en schaduw en daaromheen is ruimte.”
De rituele-route als warm, houten element, een meubel in de ruimte. Het meubel vormt zich rondom de dode die verticaal omhoog gaat, geeft een menselijke schaal aan de ruimte en definieert plekken.
Afhankelijk van het programma vormt de trap zich bijvoorbeeld in een zitplek, een lessenaar, of een intieme crematieruimte waarbij je in het verlengde van de crematieoven de wolken ziet.
Het licht zal via de gekleurde glazen urnen naar binnen schijnen en een verwondering kunnen opwekken in de ruimte, zoals je dat ziet in een oude kerk. Ook zou het de buitengevel tot leven brengen wanneer er ‘savonds in de kapellen het licht brandt. Bij de urnplekken is er ruimte voor een boek, je lievelingsboek, zodat de kapellen ook kleine bijzondere bibliotheken worden.
De publieke-route bevindt zich in de rand van het gebouw. Een lange looproute met maximaal zeven tredes en daarna een stukje wandeling.
In de route heerst een buitenklimaat. Je loopt steeds om de binnenruimte heen en de trap bestaat uit baksteen, net zoals de buitenwanden waarbij altijd de eerste trede om de hoek duikt. Door deze eenduidigheid vind je altijd de weg terug naar huis.
Het einde van de publieke-route is een plek met uitzicht over de oude binnenstad waar je ‘even niets hoeft’ Het stilstaande water dient als afscheiding en heeft een spiegelwerking wat het zicht versterkt. Het zou een plek kunnen zijn om een kaarsje in te laten drijven.
Het plein ligt vier meter onder het maaiveld, in de luwte van de stad. Een plein waar je de dode zou kunnen ontvangen. Het plein ligt op gelijke hoogte als het water, toegankelijk per boot. Een rouwstoet over het water zou hier kunnen plaatsvinden.
Academie van Bouwkunst Amsterdam
Nieuw Leven voor de Dood
2016
Laurens Jan ten Kate (mentor)
Ira Koers
Jeroen Atteveld
Lada Hršak
Rick van Dolderen
Edwin Butter
Cum laude
Nominatie Archiprix 2017
Nominatie AHK prijs Amsterdam
Expositie Museum Tot Zover
Pakhuis de Zwijger What’s up
Symposium Uitvaart 2040
Publicatie Het Parool
Publicatie LOB Landelijke Organisatie Begraafplaats
Publicatie Uitvaart.nl
Publicatie Uitvaartmedia.com.
Publicatie Uitvaartbranche.com.
Interview VPRO-NPO radio
